ក្រុង​វេសាលី​ក្លាយជា​ទីក្រុង​ខ្មោច​ព្រោះ​មេរោគ

កាល​ព្រះពុទ្ធ​ធរមាន​នៅឡើយ កាលនោះ​នៅ​ក្រុង​វេសាលី​មាន​កើត​គ្រោះ​ទុរ្ភិក្ស​ធ្វើ​ឱ្យ​អ្នកស្រុក​អត់បាយ អត់​អាហារ​បរិភោគ

លុះណាតែ​មាន​សាវក​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ទើប​ព្រះ​អង្គបញ្ញត្តិ​សិក្ខាបទ

ជា​ប្រក្រតី​ព្រះពុទ្ធ​ទាំងឡាយ​មិន​ដែល​ប​ញ្ញ​តិ្ត​សិក្ខាបទ​មុន​ហេតុការណ៍​នោះ​ឡើយ ដរាបណា​នៅ​មិន​ទាន់​មានការ​ប្រព្រឹត្ត​ណាមួយ​ប្រាសចាក​ធម៌​វិន័យ

អ្នកបួស​ដែល​អាស្រ័យ​នឹង​សាសនា​មិន​គួរ​រៀន​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា

មាន​អ្នកបួស​មួយ​ចំនួន​តូច​ដែល​ត្រូវ​អវិជ្ជា​គ្រប​សង្កត់​ច្រើន​តែ​ប្រកាន់​ជឿ​លើ​មន្តអាគម​ដូច​ជា ស្រោច​ទឹក ចងខ្សែ បន់ស្រន់ ស្រោច​ទឹក​រំដោះគ្រោះ

មនុស្ស​ស្ទើរតែ​ទាំងអស់​ត្រូវ​កិលេស​បាំង​ភ្នែក

មនុស្ស​ទាំងអស់​ដែល​កើតមក​ក្នុង​លោក​នេះ​ជា​ជីវិត​ងងឹត​ស្រាប់​ទៅ​ហើយ គឺ​​ព្រោះ​ត្រូវ​សេចក្តី​ទុក្ខ​គ្រប​សង្កត់​រាល់ថ្ងៃ

អវិជ្ជា​ទាំង​៨​ជា​មេ​នាំអាទិ៍​ឱ្យ​មាន​ជាតិ​កំណើត

នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​ព្រះ​អភិធម្ម​បាន​ពន្យល់​ថា អវិជ្ជា​គឺជា​មេ​នាំអាទិ៍​ឲ្យ​មាន​ជាតិ កំណើត និង​ជា​តួ​ជីវិត​នេះឯង ។ អវិជ្ជា​នោះ​មាន​៨​យ៉ាង​គឺៈ ១-

ពហុស្សូត​ធ្វើ​ខុស​វិន័យ​តើ​មានទោស​ទេ ?

ពិត​ណាស់ វិន័យ​មិន​បាន​ប្រាប់​ថា ពហុស្សូត​គឺ​អ្នកចេះ​ដឹង​ច្រើន អ្នកចេះ​សូត្រធម៌ច្រើន អ្នក​ចេះ​វិន័យ​ច្រើន ឬជាព្រះមហាថេរៈ ធ្វើ​ខុស​មិន​មានទោស​នោះ​ទេ

ហេតុ​គឺ​ទ​ង្វើ​សព្វបែបយ៉ាង ឯ​ផល​គឺ​ផ្លែផ្កា​កើត​ពី​ទ​ង្វើ​ទាំងនោះ

ជំនឿ​ដែល​ត្រឹមត្រូវ​គួរ​អាង​ទៅ​លើ​ហេតុ​និង​ផល​ជា​ចម្បង​ហើយ​ច្បាស់លាស់ ហេតុ​គឺ​ទ​ង្វើ​សព្វបែបយ៉ាង

ភ្លើង​ធំ​ទាំង​បី​នាំ​សត្វ​ទៅ​កាន់​អបា​យ

ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ភ្លើង​៣​ប្រការ​ដែល​បុគ្គល​គួរ​លះបង់​ចេញ ហើយ​គួរ​ចៀសវាង​ឱ្យ​ឆ្ងាយ​នោះ​គឺ រាគៈ ១, ទោសៈ ១ និង​មោហៈ ១ ។

បើ​ក្នុង​ចិត្ត​សុទ្ធតែ​ភ្លើង​ទោះ​ជានិមន្ត​លោ​​​​ក​ស្រោច​ទឹក​ក៏​មិន​ត្រជា​ក់

បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ​ចេះ​ត្រឹមតែ​សន្សំ​ភ្លើង​រាល់ថ្ងៃ ហើយ​ចេះ​តែ​ស្រែ​កថា​ក្តៅ​ណាស់ ក្តៅ​ខ្លាំង​ណាស់ ចង់​តែ​ស្លាប់​ឱ្យ​ផុត​ពីលើ​លោក​នេះ​ទេ ។