Sign In 
ខេត្តបាត់ដំបង គឺជាជង្រុកនៃសំណង់ល្អប្រណិតរាប់មិនអស់ ដែលបន្សល់ទុកតាំងពីសម័យបុរាណជាច្រើនជំនាន់។ សំណង់បេតិកភណ្ឌដែលមានរចនាបទគួរឲ្យកត់សម្គាល់ជាងគេ គឺសំណង់ដែលសាងសង់នៅក្នុងពេលដែលខេត្តនេះ ត្រូវស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អាណាព្យាបាលបារាំង ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩០៧។ សំណង់មួយក្នុងចំណោមនោះ គឺស្ពានថ្មចំណាស់ សាងសង់នៅឆ្នាំ១៩១៧ ដែលតភ្ជាប់ត្រើយខាងកើតនិងត្រើយខាងលិចនៃស្ទឹងសង្កែ។
បារាំងបានរៀបចំប្លង់អភិវឌ្ឍក្រុងបាត់ដំបង ដោយកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសំខាន់ៗជាច្រើនទៀត ដូចជាផ្លូវ៣ខ្សែស្របនឹងស្ទឹងសង្កែ ព្រមទាំងប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកស្អុយជាដើម។ ផ្ទះលក់ទំនិញជាច្រើនត្រូវបានសាងសង់ជាល្វែងខណ្ឌ ផ្ដាច់ពីគ្នាដោយផ្លូវកាត់ទទឹងនិងដឿងហែមនៅចន្លោះផ្លូវសំខាន់ទាំងបី ជាមួយទីធ្លាសម្រាប់ប្រកបរបរនិងជំនួញខ្នាតតូច។ នៅសម័យនោះ បារាំងបានសាងសង់ផ្សារមួយនៅកណ្ដាលក្រុង ឈ្មោះថា ផ្សារណាត់ដែល មានអាយុជាង៨០ឆ្នាំហើយ។
ក្រៅពីសំណង់បុរាណបន្សល់ទុកពីសម័យអាណានិគមបារាំង ខេត្តបាត់ដំបងនៅមានសំណង់បេតិកភណ្ឌចំណាស់ៗជាច្រើនទៀត ដែលកសាងឡើងតាំងពីសម័យលោកម្ចាស់។ សំណង់ទាំងនោះរួមមាន អគារសាលាខេត្តកសាងក្នុងសម័យលោកម្ចាស់ សព្វថ្ងៃមានអាយុកាល១១៥ឆ្នាំ, និងវត្តកំផែងចាស់ ដែលសាងសង់តាំងពីមុនឆ្នាំ១៨៣៧ជាដើម។ បើតាមឯកសារ ខេត្តបាត់ដំបងមានសំណល់សំណង់បុរាណដែលជាកេរ្តិ៍ដំណែលក្នុងសម័យលោកម្ចាស់ និងសម័យអាណានិគមបារាំងនេះ មិនតិចជាង៨០០កន្លែងទេ។
តាមរយៈសំណង់អគារចំណាស់អស់ទាំងនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានរៀបចំជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ នូវឯកសាររបស់ខ្លួន ដើម្បីស្នើសុំចុះបញ្ជីក្រុងបាត់ដំបង និងក្រុងចំនួនពីរទៀត គឺក្រចេះ និងកំពត ទៅក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក៕
