Sign In 
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទព្រះសាស្តានៃយើងបានត្រាស់សម្តែងថា កាលសាសនាព្រះពុទ្ធកស្សប មានភិក្ខុ១រូបបាននិយាយញុះញង់ព្រះថេរៈពីរអង្គដែលមានសីលាទិគុណល្អបរិសុទ្ធឲ្យបែកបាក់សាមគ្គីគ្នា ។ ដោយកម្មនោះឱ្យផល ភិក្ខុនោះឯងក៏បានទៅឆេះក្នុងអវិចីមហានរកអស់១ចន្លោះព្រះពុទ្ធ ។
លុះមកដល់សាសនាព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់នៃយើងនេះ ភិក្ខុនរកនោះបានឡើងមកកើតជាប្រេតមានខ្លួនដូចមនុស្ស តែក្បាលដូចសត្វជ្រូក នៅលើភ្នំគិជ្ឈកូដ សោយទុក្ខវេទនាមានដង្កូវធំៗ ប៉ុនៗអណ្ដើកចាក់រុករវើកក្នុងមាត់ដោយវារដេរដាសពេញទាំងខ្លួនប្រាណ ឯភិក្ខុប្រេតនោះក៏ដល់នូវទុក្ខវេទនាក្រៃលែងព្រោះតែទោសដែលនិយាយញុះញង់នោះឯង ។
ព្រោះឃើញទោសនៃអំពើពោលពាក្យញុះញង់គេឲ្យបែកគ្នានោះឯង ទើបអ្នកប្រាជ្ញលោកឲ្យឈ្មោះថាបាប ជាអំពើអាក្រក់គួរចៀសវាង ។ បណ្ឌិតទាំងឡាយលោកពិចារណាឃើញទោសនៃពាក្យស៊កសៀតយ៉ាងនេះហើយ ក៏លោកមិននិយាយពាក្យស៊កសៀតសោះឡើយ៕ ដោយ៖កោះ៖ សន្តិភាព
