ជាប្រក្រតីព្រះពុទ្ធទាំងឡាយមិនដែលបញ្ញតិ្តសិក្ខាបទមុនហេតុការណ៍នោះឡើយ ដរាបណានៅមិនទាន់មានការប្រព្រឹត្តណាមួយប្រាសចាកធម៌វិន័យ ព្រោះព្រះអង្គទ្រង់ការពារការតិះដៀលដែលនឹងកើតអំពីមនុស្សទាំងឡាយថា កាលសាវកតាំងនៅជាប្រក្រតី ហេតុអ្វីក៏ព្រះសមណគោតមទ្រង់បញ្ញត្តិសិក្ខាបទ ។តាមគម្ពីរវិន័យបានបរិយាយថា កាលណាទ្រង់បញ្ញត្តិសិក្ខាបទមុនហេតុការណ៏កើតឡើងប្រៀបដូចជាការដាក់ថ្នាំដល់បុគ្គលដែលមិនទាន់ឈឺយ៉ាងដូច្នោះដែរ ហើយច្បាស់ណាស់ថា កាលពួកសាវកមិនទាន់មានកំហុស បើព្រះពុទ្ធទ្រង់បញ្ញត្តិសិក្ខាបទឡើង ក៏នឹងបានទទួលនូវការជំទាស់តិះដៀលជាក់ជាមិនខាន ។
ដូចនេះលុះត្រាតែពួកសាវកមានកំហុសកើតឡើងហើយ ទើបព្រះពុទ្ធទ្រង់បញ្ញត្តិសិក្ខាបទ ប្រៀបដូចជារោគដែលកើតឡើងហើយ ទើបគ្រូពេទ្យដាក់ថ្នាំព្យាបាលជំងឺដូច្នោះឯង ។ ដោយ៖កោះសន្តិភាព